Miedź pochodzi z płynu termicznego, złożonego głównie z wody i jest uwalniane przez chłodzoną magmę. Magma, która jest również podstawą erupcji, pochodzi z środkowej warstwy między rdzeniem i skorupą Ziemi, to znaczy płaszcza, a następnie unosi się na powierzchnię Ziemi, tworząc komorę magmy. Głębokość tego pokoju wynosi na ogół od 5 km do 15 km.

Powstawanie złóż miedzi wynosi dziesiątki tysięcy do setek tysięcy lat, a erupcje wulkaniczne są częstsze. Nieudana erupcja zależy od kombinacji kilku parametrów szybkości wtrysku magmy, szybkości chłodzenia i twardości skorupy otaczającej komorę magmy.

Odkrycie podobieństwa między dużymi erupcjami wulkanicznymi i osadami umożliwi wykorzystanie ogromnej wiedzy zdobytej przez wulkanologów w celu rozwinięcia obecnego zrozumienia tworzenia się osadów porfiry.